Sylvie Zijlmans & Hewald Jongenelis / ‘Gardenuit’ / 1997 / brons / 400 cm hoog
Voor het Meidoornplein in de wijk Tuinzigt in Breda maakten we een flink beeld. Het moest een groot beeld worden, een beeld dat je zag staan, ook als je over de Meidoornlaan door Tuinzigt rijdt, een beeld dat zich in het geheugen nestelt, een beeld dat het plein een voor- en een achterkant geeft , een karakteristiek Tuinzigt beeld.
Het werd een man op een paal, zo’n vier meter hoog en gegoten in brons, en we noemden hem “Gardenuit”. De afgeronde top van de paal raakt het ronde hoofd van de man: hij staat op zijn kop en op de paal staat van boven naar beneden in hoofdletters zijn naam. Er is nóg een paal, daar staat geen man op, en ook geen naam maar horizontale streepjes, als op een meetlat.
Van enige afstand lijkt de omgekeerde man een op een narcis, hij heeft zijn armen en benen gespreid, hij doet een beetje een bloeiende bloem na. Zijn naam is een éénwoordig gedicht met internationale invloeden: letterlijk vertaald vanuit het Frans is hij de nachtwacht, garde de nuit. Dat ‘nuit’ is de tuin van Tuinzigt, en dat garden spreekt voor zich. Maar wat ons betreft is het “De Gardenuit” (met een zachte g) en een gardenuit, dat is een man die ondersteboven het plein als het ware op zijn hoofd draagt. HJ/SZ 1997
